Dag 1 op het Floris V pad mag aan de analen der geschiedenis worden toevertrouwd. De wekker stond op 5 u deze morgen maar ik was al eerder wakker. Alles lag klaar, backpack geladen en de veiligheidspal eraf, kleren ook. Het was enkel een kwestie van een stortbad te nemen, aankleren, boterhammekes smeren en schuppes. ( Een stortbad is een volksuitdrukking die gebruikt werd toen de mensen nog geen douche bezaten en zich 1 keer in de week naar het stedelijk badhuis begaven om zich proper te maken ).
Te voet naar Beveren moest ik onderweg al een stortbui incasseren. Het was maar even, en dat hoort er ook bij. Vlotte treinen en bij het wachten op de Amsterdammer in Berchem kreeg ik het gezelschap van een olijke bejaarde die ook zijn plezier in het stappen had gevonden. Ik kreeg geen spel tussen zijn getater. Hij had met 6 vrouwen afgesproken om in Schelle te gaan wandelen.Die waren ondertussen toegekomen en hingen aan zijn lippen. In België was de spoorweg één grote verzameling knoeiers volgens hem. Geregeld spoorde hij in NL en gisteren was hij nog in de Drunense heidd actief geweest. Sappigen tiep, maar ik kreeg geen woord geplaatst. Nu, de spoorwegen in NL, daar kan je je klok op juistzetten. Waarom kan dat bij ons toch niet ? Ik ga niet beginnen zagen hoor.
In Schiphol werd het overstappen naar de Sprinter richting Utrecht. Het is de moeite om het volk daar in Schiphol gade te slaan. Een kleurrijk allegaartje aan reizigers zorgt er voor de sfeer. Op het perron, ik zat al in de trein voor Weesp, stond er een roodharige gozer, wit hemd helemaal toegeknoopt, hij stikte bijna en zijn zwarte broek was gemaakt om overstromingen te trotseren. Die knakker begint er al capriolen makend neens op de vensters van de stilstaande trein te kloppen en met de middelvinger gestrekt de reizigers te begroeten. Zo high als een zwangere kanarie.
De rit naar Weesp verliep eveneens vlekkeloos en om 11 uur stapte ik er af. Ik moest wel langs de invaliden uitgang buitenstappen want je geraakt in NL enkel buiten als je je uitscant aan een registratiepaaltje. Nougabolle, ik geraakte met de QR code van mn ticket niet buiten. Als invalide Belg lukte het wel.
Naar Muiden nu. Kort stukje, 4 paaltjes. Prachtige omgeving met plaatsjes die Anton Pieck zouden inspireren. Vanuit Muiden richting Gaasperplas in Amsterdam was het iets minder pittoresk maar het samenspel, de harmonie van sloten en grachten, weidse vlakten met massas koebeesten, cowboys ontbraken nog net, en dan het meest spectaculaire zijnde zijn de zeilschepen die in de verte voorbijglijden. Niet op het water maat het lijkt erop dat ze over een weide glijden. Raar, een mast met zeilen die voortschrijdt met als decor een bomenrij. Ondertussen kreeg ik gezelschap van een stapster, een dame met respectabele leeftijd, die vroeger in het onderwijs haar boterham verdiende. Toffe babbel gehad. In Kinderdijk ging ze snelschaatsen, ze wist me alles te vertellen over de molens aan het Naardermeer.
Ik volg Lynn op Polarsteps. Zij stapt nu het Adelaarspad in Tirol, Oostenrijk. 31000 hoogtemeters op 400 km. Geen amateursonderneming. Zij stuurde me onderweg enkele fotootjes van de majestueze Alpen. Als tegenprestatie stuurde ik haar een selfie met wat koeien en een ezel. 'Flat is beautifull' zo repliceerde ze. Ik geef haar gelijk : Het is hier erg mooi.
Ja tot aan de camping was het rustig stappen. Mooi, veel water … beekjes, kanaaltjes, rivieren, plassen a gogo. Ik was een beetje bevreesd om hetzelfde landschap aan te treffen zoals in Groningen, helemaal in het Noorden. Nee, ik werd aangenaam verrast.
Rond 5 u kon ik op de camping inchecken. Redelijk duur, 14 euro voor een plekje van 2 vierkante meter, 80 cent voor een douche en ook voor warm water om af te wassen, 80 cent om een toestel op te laden … het loopt op maar toch, dit vind ik de ultieme ontspanning. No rush en terug naar de basics. Ik ga stoppen. Moet nog koken. Dan kruip ik er in. Schluss nu en tot morgen.
-------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten